CZESŁAW GRAJEWSKI (ur. 1960 r.), prof. dr hab.; w 1986 r. ukoń czył z wyróż nieniem studia muzykologiczne pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Jerzego Pikulika w Akademii Teologii Katolickiej (dziś Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyń skiego) w Warszawie. W 1995 r. uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Antyfonarz gnieźnieński ms. 94-97 w świetle tradycji polskiej i ogólnoeuropejskiej (promotor: ks. prof. dr hab. Jerzy Pikulik). W 2001 r. związał się z macierzystą uczelnią, do 2004 r. pracują c na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych jako wykładowca przedmiotów praktycznych. Habilitował się w 2005 r. na podstawie rozprawy Formuły dyferencyjne psalmodii brewiarzowej w źródłach polskich i kolejno awansował na wyższe stanowiska: 2006–2007 był adiunktem w katedrze Źródeł i Analiz Muzyki Dawnej, w 2006–2014 kierownikiem tejże katedry. W latach 2007–2015 kierował Specjalnością Muzykologia Teoretyczna i Stosowana UKSW. W 2015 r. uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych. Badania naukowe koncentruje wokół zagadnień źródłoznawczych polskich antyfonarzy średniowiecznych, tonariuszy europejskich i wybranych kwestii współczesnej polskiej muzyki kościelnej. Jest także czynnym muzykiem kościelnym — organistą i dyrygentem.
Autor artykułów Francuska polifonia liturgiczna XVII wieku w opracowaniu Miłosza Aleksandrowicza Ksiądz Profesor Jerzy Pikulik (1928–2015) - pro memoria Michał Anioł i Wolfgang Amadeusz — dwie wizje końca świata Nieznany psałterz fundacji Jana Łaskiego Razem czy osobno? O pewnym aspekcie modalności antyfon Officium Divinum